Porady
Miejski Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie i Ochrony Ofiar Przemocy w Rodzinie na lata 2021-2023.
Jak zapobiegać depresji?
https://biteable.com/watch/jak-zapobiega-depresji-1779580
Jak dbać o zdrowie psychiczne?
Istnieje kilka prostych sposobów, by zadbać o swoją kondycję psychiczną i poprawić samopoczucie.
Bądź z innymi – szczere relacje z innymi pozwalają cieszyć się lepszym zdrowiem psychicznym. Tendencja do izolowania się pozbawia nas możliwości uzyskania wsparcia i odreagowania napięć poprzez rozmowę.
- Troszcz się o relację ze sobą samym – bądź uważny na to jak o sobie myślisz. Kontaktowi ze sobą samym sprzyja relaksacja, modlitwa, medytacja. Bardzo pomocne może być pisanie pamiętnika.
- Wysypiaj się. Regularny, odpowiednio długi i ciągły sen ( bez wybudzania się w nocy) umożliwia regenerację układu nerwowego.
- Ruszaj się – ale tylko tak jak lubisz! Wyniki badań potwierdzają, że osoby regularnie uprawiające aktywność fizyczną cieszą się lepszym nastrojem i mniejszą skłonnością do depresyjności, a także mają lepszą samoocenę.
- Korzystaj ze wsparcia w rozwiązywaniu problemów. Warto rozejrzeć się wokół siebie i skorzystać np. ze wskazówek zawartych w dobrej literaturze psychologicznej, czy wsparcia psychologa.
- Sprawiaj sobie przyjemność.
- Przynajmniej raz w tygodniu zrób dla sobie coś przyjemnego.
- Odpuszczaj – czasem nie wszystko się uda. Nie na wszystko masz wpływ.
- Żyj tu i teraz, nie rozpamiętuj przeszłości i nie wybiegaj zbytnio w przyszłość.
- Jedz zdrowo.
- Rozwijaj swoje zainteresowania – posiadanie własnego hobby, rozwijanie pasji pozwala oderwać się od rzeczywistości, poprawia nasze samopoczucie, a także rozwija nas samych i daje poczucie satysfakcji.
- Wzmacniaj POZYTYWNE MYŚLENIE. Pozytywne nastawienie do rzeczywistości, do innych ludzi, dostrzeganie rzeczy dobrych powoduje, że mózg zaczyna radzić sobie lepiej nawet z trudnymi sytuacjami. Osoby myślące pozytywnie rzadziej chorują oraz szybciej pokonują chorobę. Warto zatem przyjrzeć się swoim myślom – czy są raczej pozytywne czy negatywne, na jakich emocjach się skupiamy, takich które są dla nas przyjemne, czy może na tych które są męczące i destrukcyjne dla naszego organizmu. Warto koncentrować się na pozytywnych stronach naszego życia, dostrzegać uśmiech innej osoby i go odwzajemniać. Przywoływanie pozytywnych emocji i wspomnień oraz uśmiech przed lustrem przyczyni się do naszego lepszego samopoczucia i pozytywnego myślenia.
- Na bieżąco pozbywaj się gniewu (wybaczaj sobie i innym, rozwiązuj problemy, nie chowaj urazy, rozmawiaj, wyrażaj uczucia).
- Zmień swój autodialog. Myślenie typu: „zawsze coś popsuję”, „życie nie ma sensu”, prowadzi do tego, że tak się dzieje.
Pamiętajmy, że człowiek optymistycznie nastawiony do życia jest bardziej szczęśliwy. Optymista cieszy się życiem, dostrzega zalety, a nie wady. Przez to, że nie narzeka, jest częściej uśmiechnięty, przyciąga do siebie innych ludzi, jest też bardziej lubiany.
„Teraz nie pora myśleć o tym, czego ci brak. Lepiej pomyśl, co możesz zrobić z tym, co masz.”
opracowała – mgr Agnieszka Spadło – psycholog
Depresja wieku młodzieńczego. Profilaktyka depresji.
Depresja to zwykle długie miesiące samotnej męczarni dziecka, czy dorastającego młodego człowieka i ciągłe rodzinne nieporozumienia. Wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy, że paraliż woli, który dotyka ich dzieci, nie musi być objawem lenistwa, ale znakiem depresji. Brak nadmiernej aktywności, nawet pewnego rodzaju apatia są niejednokrotnie przez rodziców postrzegane jako stan pożądany. Cieszą się, że dziecko im nie przeszkadza, „jest grzeczne”. Dlatego dziwne objawy u dziecka często dostrzega dopiero ktoś z otoczenia, np. nauczyciel. Wielu adolescentów między 13 a 16 rokiem życia przechodzi przez depresję młodzieńczą. Jeżeli najważniejsze środowisko, jakim jest rodzina jest zdezorganizowane, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że u dzieci wystąpią zaburzenia emocjonalne. Depresji okresu dojrzewania nie można lekceważyć, ponieważ objawia się często działaniami autodestruktywnymi (ryzyko samobójstwa 11 razy większe niż przy innych zaburzeniach psychicznych) .
W Polsce szacuje się, że co 10 osoba cierpi na chorobę jaką jest depresja lub zaburzenia nastroju z tego kręgu chorób.
OBJAWY DEPRESJI :
Nastrój
– poczucie bycia nieszczęśliwym, chwiejność nastroju, obojętność, skłonność do irytacji, częsty płacz, przygnębienie, drażliwość, negatywizm i anhedonia (czyli niemożność odczuwania przyjemności, radości).
Myślenie i samoocena:
– deprecjacja własnej osoby manifestująca się jako przekonanie o własnej bezwartościowości, bezużyteczności, częste poczucie winy, pesymistyczne nastawienie do samego siebie, przeszłości (Moje życie to pasmo porażek), teraźniejszości, a zwłaszcza przyszłości (Nic dobrego mnie nie czeka).
Motywacja i zachowanie:
– zmiana zachowania w szkole – można zauważyć niższą frekwencję, obniżoną koncentrację i pamięć, spadek ocen związany z mniejszym wysiłkiem wkładany w naukę lub związany z trudnością w przyswajaniu wiedzy, niepodejmowanie zadań; brak zainteresowania zabawą, zajęciami pozalekcyjnymi. Często towarzyszy utrata zwykłego poziomu energii, zmiany w wadze, apetycie, nieobserwowane wcześniej, obniżony poziom socjalizacji, wycofanie, uskarżanie się na dolegliwości somatyczne.
Objawy fizyczne:
– zaburzenia snu (sen za długi, „urywany” lub bezsenność; sen nie regenerujący),
zmęczenie, niski poziom energii, zbyt duży lub zbyt mały napęd motoryczny, utrata wagi ciała lub znaczne przybieranie na wadze, różne dolegliwości somatyczne (np. nerwobóle, bóle głowy, kręgosłupa).
Profilaktyka depresji.
Jak nastolatek może pomóc samemu sobie?
O ile nie dotknęła nas kliniczna depresja, która bezwzględnie wymaga specjalistycznego leczenia, możemy wiele zrobić w trosce o swój nastrój.
- Bądź z innymi – pamiętaj o swoich bliskich, opowiedz im o sobie, posłuchaj. Szczere relacje z innymi pozwalają cieszyć się lepszym zdrowiem psychicznym. Tendencja do izolowania się w sytuacji obniżonego nastroju, pozbawia nas możliwości uzyskania wsparcia i odreagowania napięć poprzez rozmowę. Pamiętajmy, nie jesteśmy samowystarczalni, potrzebujemy wymiany z otoczeniem, by czuć się spełnioną i wartościową osobą.
- Troszcz się o relację ze sobą samym – bądź uważny, na to jak o sobie myślisz. Kontaktowi ze sobą samym sprzyja relaksacja, modlitwa, medytacja. Bardzo pomocne może być pisanie pamiętnika. Jeśli jesteś w nienajlepszej relacji ze sobą, nie lubisz siebie, nie akceptujesz, warto w takiej sytuacji skorzystać z psychoterapii.
- Wysypiaj się. W profilaktyce depresji duże znaczenie ma ilość godzin snu. Regularny, odpowiednio długi i ciągły sen ( bez wybudzania się w nocy) umożliwia regenerację układu nerwowego.
- Ruszaj się – ale tylko tak jak lubisz! . Wyniki wielu badań potwierdzają, że osoby regularnie uprawiające aktywność fizyczną cieszą się lepszym nastrojem i mniejszą skłonnością do depresyjności, a także mają lepszą samoocenę. Naukowcy ją uwagę na endorfiny – substancje wytwarzane przez organizm podczas wysiłku fizycznego, które działają m. in. przeciwbólowo, uspokajająco i poprawiają nastrój. Korzyści z regularnych ćwiczeń to także redukcja poziomu hormonów stresu. W ciągu dnia spotyka nas wiele różnego rodzaju stresujących sytuacji. Bez możliwości fizycznego odreagowania napięć, niemożliwy jest głęboki odpoczynek i relaks.
- Korzystaj ze wsparcia w rozwiązywaniu problemów. Warto rozejrzeć się wokół siebie i skorzystać np. ze wskazówek zawartych w dobrej literaturze psychologicznej, zaleceń trenera rozwoju osobistego czy wsparcia psychologa.
- Sprawiaj sobie przyjemność – to jest bardzo ważne! Przynajmniej raz w tygodniu zrób dla sobie cos przyjemnego.
- Stosuj metodę małych kroków.
- Odpuszczaj – czasem nie wszystko się uda, Nie na wszystko masz wpływ.
- Krzycz, płacz i tup. To są czynności fizjologiczne i pomagają usuwać napięcie.
- Żyj tu i teraz, nie rozpamiętuj przeszłości i nie wybiegaj zbytnio w przyszłość.
- Jedz zdrowo. Staraj się nie używać środków zmieniających nastrój (alkohol, środki uspokajające, pobudzające, narkotyki).
- Wzmacniaj pozytywne myślenie.
- Na bieżąco pozbywaj się gniewu (wybaczaj sobie i innym, rozwiązuj problemy, nie chowaj urazy, rozmawiaj, wyrażaj uczucia).
- Unikaj przesadnego, wyłącznego zajmowania się sobą.
- Zmień swój autodialog. Myślenie typu: „zawsze coś popsuję”, „życie nie ma sensu”, prowadzi do tego, że tak się dzieje.
- Bądź asertywny.
- Zorganizuj sobie życie tak by dawało ci satysfakcję, znajdź czas na pracę, odpoczynek, kontakt z ludźmi.
Artykuł opracowała: mgr Agnieszka Spadło- psycholog
Od jakich zadań należy zaczynać odrabianie pracy domowej? Wybór zależy od uzdolnień i zainteresowań dziecka oraz od jego właściwości psychicznych.
- Dzieci pracujące szybko i energicznie, ale łatwo męczące się – od zadań najtrudniejszych dla nich, na koniec powinny pozostawić łatwe.
- Dziecko, które ma trudności z zabraniem się do pracy powinno rozpoczynać od zadań łatwych, aby się nie zniechęcało.
- Dziecko mające lepszą pamięć wzrokową powinno uczyć się z podręcznika lub notatek, pomocne dla niego będą podkreślenia, linie faliste, kolorowe itp.
- Dziecko o przewadze pamięci słuchowej zapamiętuje przede wszystkim elementy słuchowe, dużo więc korzysta z informacji i objaśnień nauczyciela. W domu powinno uczyć się głośno albo słuchać tekstu czytanego przez inną osobę. Dobrze jak mówi do innej osoby, uczy kolegę itp.
- Kinestetykom najłatwiej uczyć się, gdy same ilustrują materiał, wypisują rzeczy ważne, wycinają, rysują. Kinestetyk nie skupi się, gdy nie będzie ‚w ruchu. Wtedy jego mózg skupiony jest tylko na powstrzymywaniu gromadzącej się energii. Ruszanie ołówkiem, nogą pozwoli mu wyładować energię.
Co najbardziej przeszkadza w nauce:
- hałas, zamieszanie (włączony telewizor i magnetofon, telefon, hałas uliczny, rozmowy);
- nagłe wydarzenia o burzliwym przebiegu: awantury, kłótnie, wielka radość, strach;
- zmęczenie, oczekiwanie na coś;
- podobieństwo treści, które mają być przyswojone (warto unikać uczenia się kolejno podobnych rzeczy);
- zakłócenia w zapamiętywaniu: jeśli tuż przed klasówką dziecko uczy się rzeczy nowych, może zapomnieć te, które dobrze umiało; najlepiej więc uczyć się nowych rzeczy z pewnym wyprzedzeniem przed spodziewaną klasówką czy egzaminem.
Przygotowała – Agnieszka Spadło- psycholog
§
Znieważenie nauczyciela jest przestępstwem
Dyrektor, który dowie się o tym, że w czasie trwania zajęć doszło do znieważenia nauczyciela przez ucznia, ma obowiązek powiadomić o tym organ prowadzący. Zarówno dyrektor szkoły jak i organ prowadzący mają obowiązek wystąpić z urzędu, w obronie nauczyciela.
Znieważenie nauczyciela jest przestępstwem i powinno zostać zgłoszone policji. Za znieważanie, nauczycielowi przysługuje prawo do ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.
Uczeń, który znieważy nauczyciela, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Wobec nieletnich stosuje się środki wychowawcze i środek poprawczy. Katalog środków (11 rodzajów) określa art. 6 ustawy z 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich.
Podstawa prawna:
- art. 63 ust. 2 ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r., poz. 191 ze zm.),
- art. 191 § 1, art. 216 art. 226 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 1997 r. nr 88, poz. 553 ze zm.),
- art. 5 ustawy z 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r. poz. 382).
Jak bronić się przed przemocą słowną?
Jeżeli sam/sama jesteś osobą, która mówi wiele niepotrzebnych słów, powstrzymaj się, gdy zamierzasz kogoś obrazić. Mów o swoich emocjach. Dobrze jest także wyobrazić sobie, jak poczulibyśmy się, gdyby to nasz kolega/koleżanka powiedział nam coś przykrego.
Oto kilka sposobów radzenia sobie z głupimi uwagami i docinkami:
- Ignorowanie ataku – udajemy, że nie słyszeliśmy.
2.Milczące gesty – milczymy, reagujemy tylko mową ciała i powracamy do poprzedniego zajęcia mimo zdziwienia napastnika. Możemy np. uśmiechać się, kiwać głową, głęboko oddychać.
3. Zmiana tematu – zaczynamy mówić zupełnie o czymś innym, np. „Myślę, że jutro będzie padać”, „Nie przepadam za lodami waniliowymi, a ty?, „Mów do rynny, będzie większe echo”. J
4. Bardzo krótki komentarz – na atak odpowiadamy np. „Ojej!”, „Ach, tak”,„Szkoda!”.
5. Odtruwające pytanie – pytamy napastnika, co oznacza jego jadowite słowo, np. „Co masz dokładnie na myśli, mówiąc…?”, „Jak zdefiniujesz…?”.
6. Ustępujemy i przyznajemy rację – ale tylko wtedy, gdy nie wyrządzimy sobie szkody. Np. „Jeśli dzięki temu lepiej się poczujesz, chętnie przyznam ci rację”, „Masz całkowitą rację. Czy czujesz się teraz lepiej?”.
7. Przyznanie racji i upór – pokazujemy napastnikowi, że rozumiemy go, ale pozostajemy przy tym, czego chcemy. Np. „Dobrze rozumiem, że chcesz otrzymać odpowiedź, a ja potrzebuję dnia do namysłu”.
8. Komplement – chwaląc lub podziwiając napastnika, zwyciężamy. Np. „Podziwiam twoją mądrość i wiedzę”, „Lubię sposób, w jaki dobierasz słowa”, „Dziękuję za doskonałe porady”.
9. Rzeczowe stwierdzenie – zachowujemy spokój, nie bierzemy ataku do serca, rzeczowo oceniamy przeciwnika, np. „Takiej głupiej uwagi nie oczekiwałam od ciebie!”.
10. Konfrontacja – nazywamy po imieniu obraźliwe zachowanie, domagamy się od napastnika przeprosin. Np. Atak: „Włącz swój mózg, zanim otworzysz usta”. Konfrontacja: „Ta uwaga była niemiła. Oczekuję, że mnie przeprosisz!”.
11. Mówimy bez ogródek – wspominamy krótko, co nas uraziło, np. „To, co mówisz, boli mnie”.
12. Wyjaśnianie reguł – proponujemy zasady wzajemnych kontaktów, np. „ Bądźmy rzeczowi”, „Przerwałeś mi już po raz drugi, proponuję, byśmy pozwolili sobie nawzajem dokończyć nasze wypowiedzi”.
Opracowała: Agnieszka Spadło – psycholog szkolny
NIE ZGADZAJ SIĘ NA PRZEMOC I SAM JEJ NIE STOSUJ!
Przemoc to nie tylko bicie, ale wszystkie sytuacje, kiedy silniejszy, bardziej pewny siebie lub starszy uczeń/grupa uczniów krzywdzi słabszego od siebie.
W szkole możesz spotkać trzy rodzaje przemocy:
- przemoc fizyczna: bicie, kopanie, opluwanie, szarpanie, niszczenie rzeczy, zamykanie w pomieszczeniu, wyłudzanie pieniędzy, okradanie.
- przemoc słowna: przezywanie, wyśmiewanie, grożenie, obgadywanie, poniżanie, szantażowanie
- przemoc bez słów i kontaktu fizycznego: wrogie miny i gesty
(może to być kciuk skierowany w dół; zatykanie nosa, kiedy dana osoba jest obok), izolowanie (niedopuszczanie kogoś do zabawy, rozmów, czasem rano ustala się, że do danej osoby nikt się nie odezwie, nikt z nią nie usiądzie)
Wyśmiewanie lub izolowanie mogą być czasem bardziej bolesne, niż bicie, chociaż wiele osób nie pokazuje, że cierpi !
Sposoby na przemoc fizyczną:
Spróbuj ignorować to, co mówią sprawcy, udawaj, że cię to wcale nie obchodzi. Nie pokazuj, że jesteś smutny lub zły. Twoje zdenerwowanie sprawia im satysfakcję i zachęca do dalszego atakowania.
- Staraj się wyglądać na pewnego siebie – chodź wyprostowany (plecy proste, podniesiona głowa). Możesz ćwiczyć taką postawę w domu, przed lustrem. Pamiętaj, że sprawcy poszukują uczniów wyglądających na takich, którzy się przestraszą i nie obronią.
- Ćwicz swój głos – odpowiadaj pewnym i mocnym głosem, postaraj się patrzeć sprawcom w oczy. Często osoby w twojej sytuacji mówią cicho i nieśmiało, a to może zachęcać sprawców do dalszego zaczepiania.
- Jeśli ci dokuczają – najlepiej odejdź. Nie przejmuj się, co o tobie pomyślą. Pamiętaj, im dłużej będziesz stał i słuchał tym większą zabawę będą mieli sprawcy.
- Miej przygotowaną odpowiedź np.: „To nie jest w porządku wyśmiewać się z kogoś”, „Możesz sobie mówić co chcesz, mnie to nie obchodzi”.
- Powiedz krótko i stanowczo, że się nie zgadzasz na takie traktowanie np.: „Nie mów tak do mnie”, „Nie zgadzam się”, „Nie nazywam się tak”.
- Spróbuj być dowcipny. Poczucie humoru jest często najlepszą „bronią” na agresję. Jeśli potrafisz śmiać się w takiej sytuacji, sprawcy widzą, że się niczym nie przejmujesz. Prawdopodobnie zostawią cię wtedy w spokoju. Poćwicz takie odpowiedzi w domu.
- Spróbuj zaskoczyć sprawców. Zrób coś, co zbije ich z tropu, zdziwi np. udawaj, że nie dosłyszysz („Co mówicie? Głośniej. Ale, że co ja robię? Nic nie słyszę”. itd.); upozoruj, że mdlejesz („Chłopaki, kręci mi się w głowie od tego przezywania, chyba zemdleję”).
- Powiedz o tym swojemu przyjacielowi. Będziesz czuł się o wiele lepiej, gdy podzielisz się swoim zmartwieniem. Poproś o pomoc i radę. Czasem wystarczy wspólne spędzanie czasu na przerwach. Sprawcy częściej atakują pojedynczych uczniów.
- Poradź się rodziców lub kogoś bliskiego. Opowiedz im o swoim kłopocie. Dorośli mają różne, sprytne pomysły, jak rozwiązać taki problem.
Jeśli wykorzystałeś różne sposoby obrony, a sprawcy ciągle ci dokuczają – koniecznie powiedz o tym dorosłym. Powiedz rodzicom, komuś bliskiemu, wychowawcy, innemu nauczycielowi.
Potrzebujesz ich pomocy. Nie cierp w samotności. Im szybciej to zrobisz, tym szybciej przemoc może się skończyć.
Pamiętaj:
Informowanie dorosłych nie jest żadnym donoszeniem na kolegów, ale szukaniem pomocy. Sprawcy postępują źle, łamią normy i powinni ponieść odpowiednie konsekwencje.
- Wybierz dorosłą osobę, do której masz zaufanie (mama, tata, wychowawczyni, pedagog, psycholog szkolny, ulubiony nauczyciel,…);
- Poproś ją o rozmowę na osobności, bez świadków (w domu, w sali lekcyjnej, w pokoju pedagoga);
Nie jesteś „konfidentem”, walczysz o bezpieczeństwo w szkole. Mówiąc o przemocy dorosłym, pomagasz także innym uczniom, których spotyka to samo.
Jeśli nikomu o tym nie mówisz – krzywdzisz siebie i chronisz sprawców.
Przygotowała: Agnieszka Spadło – psycholog szkolny
OD HAJU DO PIEKŁA – CO ZAMIAST NARKOTYKÓW ?…
Dojrzewanie przypomina czasami wyprawę przez niebezpieczną dżunglę, w którą młodzi podróżnicy wybierają się bez map i kompasów. Dorośli starali udzielić im różnych rad, ale oni twierdzili, że „sami sobie poradzą”, że „jakoś to będzie”. Widać sami muszą przekonać się na czym polega niebezpieczeństwo tej „podróży”. Czasem na tej drodze ktoś zaproponuje narkotyk, na początku może być relaksująco, hajowo, a w miarę zażywania, zaczyna się piekło.
Żaden narkoman nie chciał się uzależnić, kiedy pierwszy raz sięgał po narkotyk. Spróbował z ciekawości, a potem nie mógł już przestać. Uzależnienie może dotknąć każdego. Co zrobić, żeby nie dotknęło Ciebie?.
Czego szukasz w narkotyku ?
Zobojętnienia na problemy, zapomnienia o kłopotach.
Dla wielu ludzi narkotyk to znieczulacz, który pomaga zapomnieć o przykrościach, wywołuje zobojętnienie. Narkomana przerasta każde cierpienie, nie znosi sytuacji, w których musiałby decydować, sam wziąć odpowiedzialność za swój wybór i zmierzyć się z problemem. „To ponad moje siły – mówi – ja tego nie wytrzymam, odpadam”.
Jak to można osiągnąć bez narkotyków: kiedy masz problem – porozmawiaj z kimś o tym, pójdź do psychologa, który pomoże ci podjąć zdrową decyzję. Razem będzie łatwiej znaleźć rozwiązanie, a po pewnym czasie zobaczysz, jak Twój problem traci na wadze. Uprawiaj sport.
Rozluźnienia, pozbycia się zahamowań w kontaktach z innymi.
Narkotyki stały się dla wielu ludzi synonimem zabawy. Po wypaleniu marihuany „puszczają” wewnętrzne hamulce. Niektórzy uważają, że można zyskać w ten sposób dobry humor i łatwość rozmawiania z ludźmi. Jednak im bardziej akceptujesz siebie w stanie odurzenia, im większe są różnice między tobą trzeźwym, a tobą naćpanym, tym trudniej przestać.
Jak to można osiągnąć bez narkotyków: ćwicz pozytywne myślenie, akceptuj siebie, nawet jeżeli jesteś nieśmiały, to jest w tym dużo uroku, nie każdy lubi przebojowych ludzi. Zapisz się na warsztaty komunikacji, które nauczą cię jak rozmawiać i zaufać samemu sobie. Uczestnicz w zajęciach socjoterapeutycznych. Naucz się relaksacji, karate, gotować i konsumować smaczne jedzenie ( naukowcy z Uniwersytetu w Bordeaux odkryli, że szczury uzależnione od heroiny zażywają jej mniej jeżeli mają dostęp do innych przyjemności, na przykład smacznego jedzenia).
Nowych wrażeń.
Świat potencjalnego narkomana jest szary i pusty. Życie jest nudne i pozbawione większych wzruszeń. Chcąc wypełnić wewnętrzną pustkę, sięga po narkotyk. To o wiele prostsze niż rozwijanie zainteresowań.
Jak to można osiągnąć bez narkotyków: wycieczki rowerowe, bieganie, obozy, wspinaczka po skałkach, taniec, klub filmowy to dobry sposób na poznanie ludzi i zdobycie niezapomnianych wrażeń.
Obrony przed lękiem, negatywnymi emocjami, samotnością.
Trudno jest znieść przeświadczenie, że jest się niewiele wartym. Trudno żyje się w poczuciu, że nikomu na nas nie zależy. W takich chwilach wydaje się, że narkotyk może pomóc. Na chwilę ogłuszy i pozwoli zapomnieć o problemach. Może się wydawać, że w grupie narkomańskiej odnajdzie się poczucie przynależności i akceptacje. To tylko złudzenie, proteza zastępująca prawdziwą przyjaźń, miłość, bezpieczeństwo.
Jak to można osiągnąć bez narkotyków: porozmawiaj z przyjacielem, psychologiem, wtedy odkryjesz powody swojego lęku czy samotności, a nie tylko je stłumisz. Zapisz się na lekcje tańca towarzyskiego, zajęcia plastyczne, teatralne, wokalne.
Przygotowała: Agnieszka Spadło – psycholog szkolny
O CZYM NIE WSPOMNI CI DEALER… |
Skutki działania narkotyków, o których na pewno nie powie Ci Twój dealer
Nazwa narkotyków | Reklamowane efekty | Efekty, o których dealer ci nie powie |
opium, morfina, heroina, naturalne i półsyntetyczne przetwory maku | uczucie odprężenia, słabsza reakcja na ból, euforia lub senność | apatia, swędzenie, pieczenie skóry, zwiększone wydalanie moczu, nudności i wymioty, potliwość, drżenie, skurcze i bóle brzucha, zaparcie, bóle stawowo-mięśniowe, próchnica, senność, smród potu, niskie ciśnienie krwi, cieknący nos, uczucie zimna, szybkie bicie serca |
rozpuszczalniki, środki wziewne | stan odurzenia i euforii, odrętwienie | katar, kaszel, zapalenie spojówek, krosty i rany wokół ust i nosa, krwawienie z nosa, osłabienie mięśni, bóle głowy, stawów, w klatce piersiowej, nudności, drżenie, stan przygnębienia, uszkodzenia mózgu, nerwów, wątroby i nerek, oszołomienie, zmęczenie, lękliwość, zaniki pamięci |
marihuana, haszysz, przetwory konopii indyjskich | euforia, chichot | suchość w ustach i gardle, uczucie paniki, zmniejszona energia, pocenie się, krosty, niestrawność, przewlekłe zapalenie oskrzeli i krtani, trudności z koncentracją, zwiększone łaknienie, lęki lub paranoja (obłęd),mrowienie |
kokaina, crack | krótka intensywna euforia, błogostan | ból głowy, bladość, nudności, wymioty, zimne poty, impotencja, drgawki, depresja, bezsenność prowadząca do wyczerpania, brak łaknienia na przemian z intensywnym głodem, cieknący zakrwawiony nos, krosty w nosie, gorączka, kołatanie serca, utrata popędu płciowego |
amfetamina narkotyk syntetyczny | euforia, duży przypływ energii, brak potrzeby snu, brak apetytu, agresja, rozszerzenie źrenic | bezsenność, wychudzenie, zmiany nastroju, wielomówność, drżenie kończyn, wymioty, rozszerzenie źrenic, wysypka, halucynacje |
LSD narkotyk syntetyczny | widzisz dźwięki i słyszysz kolory, urojenie i halucynacje wzrokowe | omamy z napadami lęku, apatia, agresja lub depresja, zanik zainteresowań, bezsenność, wiotkość mięśni, flashback’i, wysokie ciśnienie krwi, strach przed szaleństwem lub śmiercią, rozpacz, zaburzenie koordynacji ruchów, drżenie mięśni, rozszerzenie źrenic, mdłości, psychoza, wywołuje próby samobójcze |
ecstasy (syntetyczna) | podniecenie, zwiększona energia, odporność na zmęczenie i sen, ból głowy | niepokój, depresja, paranoja, obniżenie sprawności intelektualnej, mania prześladowcza, szybkie nieregularne bicie serca, bóle w klatce piersiowej, drżenia, skurcze mięśni |
Przygotowała: Agnieszka Spadło – psycholog szkolny ( na podstawie materiałów z: narkotyk.co)